fal średnich
Encyklopedia PWN
nadajnik radiokomunikacyjny, nadajnik radiowy,
urządzenie, w którym są wytwarzane drgania elektr., emitowane przez antenę (po zmodulowaniu sygnałem przenoszącym informację) w otaczającą ją przestrzeń, w postaci fal radiowych.
odbiornik radiofoniczny, pot. radio,
telekom. rodzaj odbiornika radiokomunikacyjnego powszechnego użytku, przeznaczonego do odbioru i przetwarzania emitowanych przez stacje nadawcze fal radiowych wielkiej częst. przenoszących sygnały foniczne.
radiostacja
telekom. urządzenie lub zespół urządzeń radiokomunik. umożliwiających nadawanie i odbieranie sygnałów radiowych (informacji przenoszonych za pomocą fal radiowych).
[łac.],
ciśnienie wywierane przez czoło fali akustycznej, występujące w ośrodku, w którym się ta fala rozprzestrzenia, a także na powierzchni rozgraniczającej dwa ośrodki o różnych właściwościach akustycznych;
